„W człowieku, który Go kocha, Bóg pozwala na
niedoskonałości, ponieważ i one mogą okazać się pożyteczne: ten kto potknie się
idąc, jakby jednym skokiem postąpił dwa kroki do przodu.”

„Jak zimą widać drzewa bez liści i bez owoców, tak niekiedy
temu, kto służy Bogu brakuje kwiatów łaski i owoców cnoty; lecz potem gdy
nadchodzi wiosna łaski Bożej znów wypuszcza pączki i staje się mocny.”

„Chętnie poniósłbym śmierć za wiarę, ale ponieważ nie jest
mi dane, pragnę ćwiczyć się w rezygnowaniu z własnej woli, co do prawdy stanowi
już pewien rodzaj śmierci. Posłuszeństwo jest niczym nóż, który zabija wole
człowieka, składając ją Bogu w ofierze: jest to nóż ofiary Jezusa Chrystusa,
który stał się posłuszny aż do śmierci”.

„Aby nas oszukać i wpędzić w próżność, zły duch niekiedy
podsuwa nawet sposoby służenia Bogu. Jeżeli chcesz iść pewnie nie odstępuj nigdy
od żywej wiary i posłuszeństwa, ponieważ ono pozwala walczyć ze złym tak by nie
mógł nas omamić.”

„Ileż wysiłku kosztuje otrzymanie ziarna! Żeby były dobre
zbiory, konieczna jest pracowitość i wytrwałość przeciw burzy rozmaitych pokus
i utrapień.”

„Jeśli do ognia włożysz mokre drewno, musisz dmuchać, a oczy
będą łzawić zanim się zapali. Tak samo ten, kto błaga Boga o łaskę: powinien
prosić, płakać i nie ustawać, aż Bóg obdarzy go wszystkim o co Go błaga.”

„Aby wybić wizerunek na monecie potrzeba wielu uderzeń młotem.
W swoich najbardziej umiłowanych, Jezus Chrystus odciska własne piętno poprzez
uderzenia młotem bólu i udręki”.

„Kto kocha, nigdy nie odpoczywa. Obawia się, że wciąż nie dość
miłuje, jest zazdrosny o obiekt swej miłości i im bardziej kocha, tym większy
jest jego niepokój. Ale niech się nie dręczy. Wszystko wytrzyma, ponieważ
kocha.”